■ سودهای میلیاردی جزایر مصنوعی امارات چگونه حاصل می‌شود؟ بخش شهرسازی

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران ، آلودگی زیست محیطی سال های اخیر در نتیجه فعالیت انسانی و بهره برداری بی رویه از طبیعت بوده است. آلودگی آب ها بخش قابل توجهی از بحران آلودگی محیط زیست را تشکیل می دهد. آب های نیلگون خلیج فارس نیز از قاعده مستثنی نبوده است لذا بحران های زیست محیطی این اکوسیستم را نیز آلوده نموده است. طبیعتا حفاظت از این منطقه وظیفه کلیه کشورهای حاشیه خلیج فارس می باشد اما کشورهای عربی منطقه، نه تنها به حفاظت از محیط زیست خلیج فارس اهمیتی نمی دهند بلکه تنها به منظور تامین منافع اقتصادی خود بر گسترش آن می افزایند.

امارات متحده عربی، از کشورهای جنوبی خلیج فارس، در زمینه گسترش آلودگی های زیستی، گوی سبقت را از دیگران همسایگان ربوده است. ساخت جزایر مصنوعی در سواحل دبی بر این نکته اذعان دارد. در واقع امارات با ساخت جزایر مصنوعی در سواحل خود، ضمن سواستفاده از قوانین بین المللی، محیط زیست خلیج فارس را نابود می کند. در این نوشتار به این مسئله توجه شده است. در ابتدا گوشه ای از ویژگی های خلیج فارس و آلودگی های زیستی آن بیان می گردد و در ادامه موضوع ساخت جزایر مصنوعی اماراتی تبیین خواهد شد. در این قسمت با بیان روند ساخت جزایر، تاثیرات آن بر محیط زیست را از نگاه کارشناسان فن بررسی می شود. در نهایت مقاله با ارائه چند راهکار پایان می پذیرد.

لازم به ذکر است که با توجه به جدید بودن موضوع جزایر مصنوعی در این منطقه، تمام منابع اینترنتی و مستند به سایت های علمی و خبری است.

1-اهمیت زیست محیطی خلیج فارس
خلیج فارس با مساحتی برابر ۴۰ هزار کیلومتر مربع از یک طرف توسط تنگه هرمز به اقیانوس هند راه دارد و در منطقه گرمسیری و خشک واقع شده است. حداکثر درجه حرارت آب خلیج فارس در تابستان گاهی به ۳۶ تا ۳۷درجه می رسد که البته میانگین آن در سطح دریا بین ۲۶ تا ۲۷ درجه است و در اثر شدت گرما میزان تبخیر نیز بسیار بالاست و به ۱۴۰۰ میلیون لیتر در سال می رسد.

جدول شماره 1 : میزان میانگین و استاندارد مقدار شوری و دما در خلیج فارس

با این شرایط، خلیج فارس از تنوع زیستی بالایی برخوردار است، به طوری که در میان علف های دریایی آن بیش از 600 گونه جانوران آبزی زندگی می کنند. بین ۴۰۰ تا ۴۵۰ گونه ماهی در این دریا زندگی می کند که از تعداد زیادی از این ماهیان بهره برداری اقتصادی می شود. آبسنگ های مرجانی، جوامع جلبکی، درختان حرا و مانگرو، 500 گونه ماهی، 15 گونه میگو و 5 گونه نادر لاک پشت دریایی از دیدنی های منحصر به فرد این دریاست. اهمیت خلیج‌فارس در ابعاد اقتصادی نه تنها نیاز بسیاری از بخش‌های اقتصادی را فراهم می‌کند، بلکه در بعد‌های تغذیه‌ای نیز بزرگ‌ترین تامین کننده گوشت سفید مصرفی ایرانیان است.

اما میزان تخلیه آب در منطقه خلیج ‌فارس به خاطر موقعیت خاص جغرافیایی این منطقه و کم عرضی دهانه تنگه هرمز سبب عدم تخلیه مناسب آب در راستای کاهش تغلیظ عوامل شیمیایی و غیر طبیعی در این پهنه آبی است که بیش از پیش اکولوژی این منطقه را در برابر عوامل غیر‌طبیعی و مصنوعی آسیب‌پذیر کرده است. مدیرکل دفتر اکوبیولوژی دریایی سازمان محیط زیست در این رابطه چنین می‌گوید:«آب خلیج فارس از طریق تنگه هرمز هر پنج سال یک‌بار عوض می‌شود بنابراین هر تغییری بر کل اکوبیولوژی خلیج فارس مؤثر است و هر نوع آلودگی در آن بر کل خلیج فارس اثر می‌گذارد.»

این آبراهه بزرگ هم اکنون با مشکلات و ضایعات زیست محیطی فراوانی روبه روست که بخش عمده و اصلی آن به فعالیت های انسانی باز می گردد. این تهدیدات ابعاد مختلفی دارند و از آلودگی های نفتی تا صید بی رویه و ایجاد ساختارهای مصنوعی و خشک کردن برخی قسمت های این آبراهه بزرگ را شامل می شود که در قسمت بعد به برخی از آنها اشاره داریم.

2-آلودگی‌ها در خلیج فارس:
مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی در گزارش تازه خود با بررسی تهدیدات موجود برای محیط زیست خلیج فارس و دریای عمان تصریح کرد: فعالیت های استخراج منابع نفتی، نشت نفت، تردد نفتکش ها و شناورها، رهاکردن آب تراز کشتی ها و ورود زباله و فاضلاب، از مهم ترین منابع آلاینده این منطقه دریایی است.

این مرکز همچنین اعلام کرد که درحال حاضر میزان آلودگی زیست محیطی خلیج فارس و دریای عمان حدود 1/3 درصد است که‌ 47 برابر حد متوسط بین‌المللی است. براساس گزارش این مرکز پژوهشی درحال حاضر حدود 90 درصد صادرات نفت و فرآورده های نفتی خلیج فارس به وسیله نفتکش های دنیا از تنگه هرمز صورت می گیرد و سالیانه حدود 40 هزار شناور از این تنگه عبور می کند. طبق آمارها و تخمین های زده شده 57.1 درصد آلودگی های نفتی خلیج فارس مربوط به حمل و نقل نفتکش ها و 22.4 درصد مربوط به بهره برداری از دریا است این در حالی است که این آمار و ارقام در دیگر دریاهای جهان در بدترین شرایط به ترتیب 15.4 و 4.4 درصد بوده است. در واقع تمامی مشتریان نفت این منطقه در آلودگی خلیج فارس نقش دارند.

صدیقه ببران، سرگروه‌ مطالعات محیط زیست و توسعه پایدار مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام، در همین زمینه می گوید: «متأسفانه منطقه خلیج فارس و دریای عمان بر اساس آخرین آمار ارائه شده در گزارش‌های جهانی بر اثر ورود آلاینده‌ها از کشتی‌های نفتی و تجاری و ‌10 میلیون تن آلاینده جنگی و فاضلاب یکی از آلوده‌ترین مناطق دریایی جهان است.»

وی می افزاید: «سالانه بیش از 10 هزار شناور در این منطقه تردد دارند که بیش از 75 درصد آن‌ها به حمل و نقل نفت و محصولات نفتی می‌پردازد و طبق آمار در سال ‌2006 کشورهای حوزه خلیج فارس و دریای عمان ‌28 درصد از نفت دنیا را تولید کرده‌اند و روزانه ‌17 میلیون بشکه نفت از طریق کشتی‌ها از تنگه هرمز جابه‌جا شده است که متأسفانه به همین سبب هر ساله شاهد نشست بیش از‌ 5/1 میلیون تن نفت به این پهنه آبی هستیم و همین امر منجر شده است سازمان بین‌المللی دریانوردی این منطقه را در سال 2007 به عنوان منطقه ویژه دریایی اعلام کند.»

از سویی دیگر برداشت آب از دریای عمان و خلیج فارس توسط انسان نیز رخ می‌دهد و امروزه‌ این برداشت بسیار شدید است که وجود آب شیرین‌کن‌ها در کشورهای منطقه مهم‌ترین بخش فعال در این زمینه است که سالی 7 درصد نیز بر حجم آنها اضافه می‌شود و براساس این روند در قسمت‌هایی که آب شیرین و املاح از دریا گرفته می‌شود، آب شورتر می‌شود که‌ ادامه‌ این روند بر سلامت و حفظ حیات اکوسیستم منطقه بسیار تاثیر گذار است. علاوه بر اینکه آب شیرین‌کن‌ها مصرف انرژی بسیار بالایی دارند و تنها یکی دو مورد کوچک از این دستگاه‌ها با انرژی خورشیدی فعال هستند که توجه به مصرف انرژی نیز در این بخش نشان‌دهنده فشار بر محیط زیست و منابع انرژی است. ضمنا این برداشت به همراه روند چرخش کند آب در بخش‌هایی از دریای عمان همراه است که منجر به توقف و عدم خروج آلاینده‌ها از محیط زیست دریایی این منطقه می‌شود.

خلیج فارس یکی از زیستگاه های مرجان دریایی است اما در چند سال اخیر به دلیل صید بی رویه از سوی غواصان و افراد سودجو و فروش آنها، مورد تهدید جدی واقع شده است. ساخت اسکله های نفتی و باراندازها و به دنبال آن افزایش غلظت آب، موجب نابودی و خفه شدن مرجان ها می شود، به طوری که این موجودات دیگر قادر نیستند غذای خود را از آب تأمین کنند.
3-آلودگی هایی با منشا اماراتی
خلیج فارس یکی از بزرگ‌ترین خلیج‌های کره زمین است که دسترسی و بهره‌برداری از منابع آن میان هشت کشور تقسیم شده است. شش کشور عربی خلیج فارس با وجودی که فقط 50 درصد ساحل این پهناب را در اختیار دارند اما منشاء بیش از 90 درصد آلودگی آن هستند. از جمله مهمترین منابع آلوده کننده در سال های اخیر، مسئله ساخت جزایر مصنوعی در سواحل کشور امارات متحده عربی است. اما چگونه این جزایر ایجاد شده و موجبات آلودگی زیستی را فراهم می آوردند.

الف)جزایر مصنوعی:
دولت امارات عربی متحده اعلام کرد که «تا ده سال آینده، 325 جزیره مصنوعی در آب‌های خلیج فارس خواهد ساخت». در ماه ژانویه سال2002میلادی بود که امیرنشین دبی شروع به ساخت جزایر مصنوعی نمود. نام این طرح که"نخل” نام داشت به سفارش شیخ محمد بن راشد آل مکتوم انجام گرفت و شامل سه جزیره مصنوعی به شکل نخل می باشد با نام نخل های جمیرا ،نخل جبل علی، نخل دیرا، که پس از اتمام این سه پروژه250کیلومتر به سواحل امارات افزوده خواهد شد.کارشناسان، زمان اتمام این پروژه ها را بین سال های2010 الی 2015می دانند. همچنین پروژه جزیره مصنوعی دیگری در حال اجراست که مجزی از سه جزیره فوق است وآن یک جزیره مصنوعی به شکل نقشه کره زمین(العالم) می باشد که خود شامل300 جزیره است.

این جزیره دارای ابعاد6 کیلومتر عرض و9کیلومتر طول می باشد که نام جزیره های درونی آن بر اساس نام کشورهای جهان می باشد. جزیره جمیرا با یک تنه اصلی و هفده شاخه، در محدوده‌ای به ابعاد پنج کیلومتر در پنج کیلومتر گسترده است. جزیره دیرا به تنهایی در حدود چهل و شش میلیون متر مربع مساحت دارد و به شکل درخت نخلی با چهل و یک شاخه طراحی شده است. دیرا خود به تنهایی بزرگترین جزیره مصنوعی جهان خواهد بود و توانایی اسکان حدود یک میلیون نفر را خواهد داشت. این جزایر قرار است در حاشیه سواحل دبی که یکی از هفت امارت این کشور کوچک حاشیه جنوبی خلیج فارس است احداث شوند، اما طرفداران محیط زیست معتقدند که این توسعه جدید (جزایر مصنوعی) عوارض سنگینی را بر اکوسیستم منطقه خاص حوزه خلیج فارس وارد می‌کند.

لازم به ذکر است که شیوخ دیگر امارات نیز در رقابتی آشکار با امارت دبی ساخت جزایر مصنوعی را در دستور کار خود قرار دادند. امیرنشین راس الخیمه نیز در حال احداث جزیره مصنوعی« القصر» توسط شرکت الوسام عربستان است. «النجوم» ده جزیره مصنوعی است که توسط امیرنشین شارجه در حال در جریان ساخت است. بزرگترین این جزایر جزیره«السعدیات» در ابوظبی است که با وسعت 27 کیلومتر خواهد بود که برای احداث آن بیش از 100 میلیارد درهم هزینه خواهد شد.

ضمنا فرهاد عرب ها، کارشناس معاونت محیط زیست دریایی سازمان حفاظت محیط زیست در این باره می گوید: در پی ساخت جزایر مصنوعی از سوی کشور امارات کشورهای دیگر نیز اخیرا مانند کشور عمان به تبعیت از امارات درصدد ساخت جزایر مصنوعی در سواحل خود یعنی در سواحل جنوبی دریای عمان برآمده اند که به منظور مستند کردن آشفتگی بر اثر ورود و ساخت این جزایر به این پهنه آبی در سیستم رسوبگذاری خلیج پژوهش هایی شکل گرفته است.

ب)طراح و مجری طرح:
مهندسی به نام "لوئیس آجیمیل" از ایالات متحده آمریکا طراح جزایر مصنوعی اماراتی بوده است. مجری این پروژه نیز تشکیلات دولتی توسعه "النخیل” می باشد که میزبان شرکت هایی از هلند وبلژیک می باشند. این شرکت متخصص ایجاد جزایر مصنوعی و خشکاندن زمین است. گفتنی است که النخیل کنسرسیوم سه جانبه اماراتی ، آمریکایی و انگلیسی است که کار ساخت جزیره مصنوعی النخیل و العالم را آغاز کرده است. بودجه ای 20 میلیارد دلاری را برای آن در نظر گرفته است.

ج)خریداران
بسیاری از اشخاص معروف وثروتمند دنیا نیز اقدام به خرید ویلا و منزل در این جزیره (نخل) نموده اند . قیمت یک آپارتمان کوچک دو خوابه در حدود2 میلیارد تومان و بیشتر می باشد و شعار این طرح” مکانی بی نقص برای دور شدن از دنیا” می باشد.

براساس گفته‌های کریس اودانل، سخنگوی مهندسان مشاور جزایر مصنوعی دبی و مدیر اجرایی العالم بیش از۴ هزار ویلا و واحد تجاری پروژه پالم (نخیل) توسط ساکنان خارجی امارات متحده عربی و سایر کشورهای حوزه خلیج فارس خریداری شده اند و از میان واحدهای باقی مانده، ۲۵ درصد توسط انگلیسی ها خریداری شده و سایر واحدها و ویلاها هم به تملک افرادی از ۷۵ کشور درآمده است .

د)تاثیرات زیست- محیطی
در سال 2003 سازه های کم عمق و ساحلی امارات (دبی) منحصر به اسکله ها و موج شکن هایی است که نیاز های اقتصادی و بازرگانی آن کشور را مرتفع می کند. با گذشت 4سال طرح هایی در آب های کم عمق ساحلی اجرا شده که فراتر از نیازهای یک کشور است و با هدف ایجاد مناطق تفریحی و جذب توریست سعی در رشد اقتصادی کشور کرده است که البته در این خصوص موفق نیز بوده اند.

اما ساخت این جزایر تاثیرات منفی بر سیستم رسوبگذاری خلیج فارس گذاشته است که این اثرات بر سرتاسر محیط زیست منطقه تاثیرگذار است. جزایر مصنوعی مشکلات عمده ای از جمله آلودگی های شدید زیست محیطی به ویژه بر محیط زیست بسته خلیج فارس را در بر دارند، اما باوجود این مشکلات گویا جاذبه اقتصادی و توریستی ساخت جزایر مصنوعی اکنون کشورهای دیگر خلیج فارس را نیز به فکر ساخت چنین جزایری انداخته است. ساخت این جزایر مشابه هر سازه دریایی تاثیرات خاصی روی حوضه رسوبگذاری از لحاظ ته نشست ها و فرسایش های غیرعادی خواهد گذاشت.

ساخت این جزایر به شیوه خاصی است؛ شیوه ساخت جزایر به این صورت است که شن و ماسه از بستر خلیج فارس استخراج می شود و سپس برای ایجاد سطوح مورد نیاز توسط کشتی های مخصوص با فشار اسپری یا افشانده می شود. عواقب اولیه ساخت جزایر بر اساس گزارش کارشناسان سازمان های ناظر بین المللی بدین شرح است:

1.تنها ساحل مرجانی شناخته شده در دبی، در طی این عملیات از بین رفتند.آشیانه‌های ساحلی لاک‌پشت‌های دریایی (گونه خاص منطقه خلیج فارس) ویران شدند.

2.جریانهای طبیعی آب تغییر مسیر داده‌اند.

3.گل و لای حاصل از کار، آب های شفاف و شیشه ای را به شکل لجن زار در محدوده این جزایر مصنوعی درآورده است که در حال پیش روی است.

4.استخراج شن و ماسه از بستر دریا آب‌های این منطقه را به لجن‌زار تبدیل می‌کند.

صدیقی، مدیرکل دفتر اکوبیولوژی دریایی سازمان محیط زیست نیز در این باره می گوید: «به طور کلی هرجایی از دریا اگر خاک ریخته شود کل موجودات بسترزی در آن قسمت کشته می‌شوند. علاوه بر آن، کدورت آب تا شعاع چندصد متری بالا می‌رود و باعث از بین رفتن مرجان‌ها، نکتون‌ها و برخی ماهیان دریایی می‌شود چرا که این موجودات به کدورت آب حساس هستند. همچنین نرم تنان هم که با فیلتر کردن آب زندگی می‌کنند به دلیل نبود اکسیژن از بین می‌روند.»

کشته شدن برخی آبزیان در این اتفاق بخشی از ماجراست. صدیقی یادآور می‌شود: «ایجاد ساختار مصنوعی با خاکریزی در دریا الگوی جریان آب را تغییر می‌دهد، بدین ترتیب مبادله آب به خوبی صورت نمی‌گیرد و مواد غذایی آبزیان تأمین نمی‌شود.» او با بیان اینکه آسیب‌های زیست محیطی تنها شامل سواحل امارات نمی‌شود، می‌گوید: «خلیج فارس یک محیط بسته است که هر تغییری در آن به کل خلیج فارس برمی گردد و تنها شدت و ضعف آن متفاوت است.» کارشناسان معتقدند که به دنبال ساخت این جزایر، محدوده رشد مرجان های ریف ساز تغییر کرده است؛ چرا که ساخت سازه های دریایی سبب مرگ مرجان ها می شود؛ این در حالی است که ریف ها از ارزش زیستی بالایی برخوردارند و پناهگاه دیگر آبزیان محسوب می شوند.

اما واکنش مسئولین طرح به این انتقادات در جای خود قابل توجه بوده و عجیب به نظر می رسد. مسئولین پروژه نخیل در جواب اعتراض دفاتر حفظ محیط زیست گفته‌ اند که آنها زیانی به اکوسیستم وارد نکرده‌اند و بیشتر مرجان های ساحلی در این منطقه، قبلاً مرده بودند! و اینکه «گل و لای ناشی از این عملیات بالاخره نشست خواهد کرد و آب صاف خواهد شد.»!

فردریک لاونی سرپرست دفتر پشتیبانی از حیات وحش جهان در دبی در گزارشی در سال 2005 اعلام کرد:«این کار، به خصوص در محل ایجاد اولین جزیره، برای محیط زیست طبیعی دبی بسیار زیان آور بود. اتفاقی که افتاده شرم آور است زیرا آنجا یک مکان طبیعی بسیار عالی بود و تا مدتی امکان حفاظت و بازگشت به حالت اولیه وجود داشت و هنوز چیزی از سرمایه طبیعی باقی مانده بود تا با آن بتوان به جایی رسید.

اما آن فرصت از دست رفت و اکنون ما تنها می‌توانیم از ترمیم و تسکین صحبت کنیم». این در حالی است دکتر عماد حفار رئیس تحقیقات و توسعه پروژه نخیل، در پاسخ به اظهارات لاونی گفت: «من در این تکنولوژی هیچ ایرادی نمی بینم. ما زمانی که این کار را در ابعاد بسیار بسیار وسیع تر انجام دادیم، باید منتظر نتیجه شویم. منظور من از ابعاد بزرگ، ابعادی غول آسا است.»! لاونی، در گزارش‌های بعدی خود اظهار داشت: «متأسفانه مقامات امارات در امر بررسی عواقب این پروژه مخرب موفق نبوده‌اند .»

جالب آنکه سلطان بن سلیم ، مدیر پروژه جزایر مصنوعی می‌گوید که این پروژه خود، موجب پیدایش یک اکوسیستم خواهد شد! وی معتقد است «ته دریای دبی مانند یک بیابان است. من معمولا در آنجا غواصی می‌کردم و در واقع مقدار قابل توجهی از مرجان در آنجا ندیدم. فقط چند صخره محدود، باقی آن تماما صاف و شنی بود و هیچ نشانی از زندگی یا محل مناسبی برای ماهی‌ها در آن دیده نمی‌شد!» عمق این اقدام فاجعه بار امارات متحده عربی همزمان با پایان احداث اولین جزیره نخل نمایان شد. زمانی که به اذعان رسمی مجریان، برای این پروژه 1.65 بیلیون متر مکعب ماسه و 87 میلیون تن صخره جا به جا شد و برای تکمیل آن 1 بیلیون تن صخره به محل آورده شد.

عرب ها، کارشناس در بخش محیط زیست دریایی سازمان حفاظت محیط زیست اظهار می کند که توسعه جزایر مصنوعی کشور امارات با سرعت زیادی آغاز شده است. وی در ادامه می افزاید: اگر برنامه های آتی آنها را بنگریم، تا 10 سال آینده تمامی نوار کم عمق ساحلی با جزایر مصنوعی تبدیل به محیط تقریبا خشکی می شود و در نتیجه بخش های دورتر از ساحل نیز کم عمق شده و مورفولوژی خلیج فارس تغییر می کند.آقای عرب ها تاکید می کند:« این امر سبب می شود جریان های دریایی کنونی در خلاف جهت عقربه های ساعت در خلیج فارس که از سمت غرب به شرق هستند و سبب تبادل آب و رسوب خلیج فارس و دریای عمان می شود، دچار اختلال شود و در نتیجه آلاینده های خلیج فارس براحتی خارج نشوند.»

علاوه بر تمام اینها، بقایای دو هواپیمای جنگی، چند جمبو جت و هفت کرجی به اعماق دریا برده شده‌اند تا برای غواصان یک پارک زیر دریایی موضوع دار به وجود بیاورند.

تاثیرات سیاسی
طبق تعاریف‌ سیاسی، «آبهای تحت حاکمیت» 12 مایل و «آبهای تحت صلاحیت» 200 مایل از مرز خاکی هر کشور فاصله دارد. بدین ترتیب اگر کشورهای عربی با ساخت جزایر مصنوعی بر بخش خشکی کشور خود اضافه کنند هیچ بعید نیست که در سالهای آینده بیشتر از آنچه حق واقعی خودشان است، طلب کنند، هرچند که مسئولان وزارت امور خارجه کشور معتقدند که «خط منصف» و مرزهای این کشورهای عربی همان مرزهای قبلی است. با این حال، با اتمام طرح ساخت جزایر، طول سواحل دبی20 برابر خواهد شد و ظرفیت اسکان یک میلیون نفر را خواهد داشت.

بر اساس ماده123 کنوانسیون کویت در سال1982 امارات متحده عربی باید این اقدام را با هماهنگی و اطلاع رسانی کشورهای حوزه خلیج فارس انجام می داد. طبق اخبار منتشر شده قطر، عمان و بحرین نیز طرح های مشابهی را برای اجرا مورد بررسی قرار داده اندکه در این صورت شاهد افزایش سیطره آنان بر سواحل خلیج فارس خواهیم بود.

نتیجه گیری:
نتیجه آنکه خلیج فارس دارای اکوسیستم نیمه بسته و بسیار حساسی است، هرگونه تغییرات بزرگ در بستر و سطح آن می تواند عوارض برگشت ناپذیری را برجای بگذارد که شاید جبران آنها هرگز امکان پذیر نباشد. ایجاد این جزیره های بزرگ همراه با تغییرات زیادی در بستر و سطح دریا خواهد بود. تغییراتی که به طور قطع زندگی جاندارن و اکوسیستم منطقه را دستخوش تغییرات ناخواسته می کند و باعث از میان رفتن سواحل مرجانی می شود. بنابر اظهارات مسوولان سازمان حفاظت محیط زیست ایران، ساخت و سازهای درون خلیج فارس برای آب های ساحلی و برای حمل و نقل دریایی مشکل ساز خواهد بود.

این پروژه مخرب، بر اکوسیستم هایی مثل جنگل های حرا، آبسنگ های مرجانی، علفزارهای دریایی تاثیر بسیار منفی را می گذارد وباعث از میان رفتن سواحل مرجانی می گردد. استخراج میلیون ها تن شن وماسه از بستر دریا ،آب های منطقه را گل آلود کرده وحتی بر حرکت کشتی ها نیز می تواند تاثیر بگذارد واکنون آشیانه ساحلی بعضی گونه های دریایی از بین رفته است وجریان های طبیعی آب تغییر مسیر داده است و مبادله آب به خوبی صورت نمی گیرد در نتیجه آلاینده های موجود در آب های خلیج فارس به راحتی خارج نمی گردد.

نهایت آنکه امارات متحده عربی با ساخت جزایر مصنوعی، به منافع اقتصادی آن دست یافته و با گسترش صنعت توریسم خود از بحران مالی کنونی با خسارت کمتری عبور خواهد کرد. اما آنچه در این بین عاید کشورهای همسایه امارت خصوصا جمهوری اسلامی ایران می گردد چیزی نیست جز آلودگی زیست محیطی. اهمیت این مسئله از این نظر می باشد که شیلات جنوبی ایران به عنوان بخشی از منبع درآمدی کشور آسیب جدی خواهد دید.


منبع: مشرق نیوز